St. Bonifatiuscollege, Utrecht

Het ontwerp van het vernieuwde St. Bonifatiuscollege bouwt voort op de geschiedenis van de school. Dat is duidelijk te zien vanaf de straat, aangezien de karakteristieke gevels uit de jaren 1960 bewaard zijn gebleven. Zo siert metselwerk met betonnen raamkozijnen het hoofdgebouw, terwijl verdiepingshoge, betonnen elementen de twee gebouwvleugels definiëren. Om het authentieke karakter van dit hoofdgebouw te behouden, is onder andere de gebouwschil van binnenuit geïsoleerd.

Een knipoog naar het verleden
Achter deze vertrouwde gevels is een geheel nieuwe onderwijswereld gecreëerd. Het uitgangspunt hiervoor was ideaal: Het hoofdgebouw en twee vleugel liggen in een U-vorm rond een binnenplaats. Zo is het hoofdgebouw aan de achterzijde uitgebreid met een lichte, ruime aula (plus extra onderwijsruimten erboven). Deze ligt centraal in het gebouw en grenst aan het plein. De aula is dé plek voor ontmoeting en verbinding. En vormt daarmee het nieuwe, bruisende hart van Boni.

De uitbreiding is zorgvuldig gedaan met respect voor het verleden. De voormalige, roodbruine bakstenen buitengevel van het hoofdgebouw is een van de blikvangers. Vanbinnen is deze namelijk in het zicht gelaten, zoals bij de aula. Deze gevel geeft sfeer aan de ruimte. Tegelijkertijd is het bestaande deel visueel gescheiden van het nieuwe: met een daklicht, en beloopbaar glas op elke verdieping over de volledige lengte van de aanbouw. Deze ingreep maakt de leer- en werkomgeving lichter. Er valt veel daglicht binnen.

Een functionele facelift
Een van de vleugels aan deze binnenplaats, waar oorspronkelijk de gymzalen van Boni te vinden waren, is vervangen door een nieuwe onderwijsvleugel van twee verdiepingen. Om de bestaande fundering (met verdiepte fietsenstalling) te kunnen behouden, is deze vleugel opgetrokken uit hout (inclusief houtskeletbouwelementen). En dat heeft zo zijn voordelen. Het is licht van gewicht en heeft een kleine ecologische voetafdruk.

De andere onderwijsvleugel is ook aangepakt. De traditionele indeling hier – met te smalle klaslokalen aan één kant van een lange gang – was niet langer functioneel. De oplossing: Het samenvoegen van gang en lokaal, en het creëren van een gang inclusief werkplekken ernaast. Deze uitbreiding maakt het mogelijk om dit gebouwdeel optimaal te benutten. En om dit deel te verduurzamen, door hier een nieuwe gevel voor te plaatsen.

De nieuwe gevels aan de binnenplaats zijn transparant, en hebben een rasterpatroon dat is geïnspireerd op de gevels uit de jaren 1960. De U-vormige indeling van het gebouw en de openheid bevorderen de interactie en versterken de band tussen leerlingen en docenten. Alle onderwijsruimten liggen aan dit plein. Je wordt er gezien, je weet wat er gebeurt. Het helpt je bovendien je weg te vinden in het gebouw.

Een interieur met een moderne twist
Het interieur van Boni heeft een ingrijpende transformatie ondergaan. Het is overgegaan van een traditioneel onderwijssysteem naar een clustering van vakken. Elk cluster biedt ruimte voor zowel instructie als leerpleinen die het zelfstandig of samenwerken faciliteren. Verder zijn er tussen de lokalen specifieke ruimtes te vinden, waar leerlingen in stilte kunnen studeren of docenten kunnen werken.

Elk cluster biedt een herkenbare en inspirerende leeromgeving. Het Kunst & Cultuur-cluster ligt vlakbij de ingang en de aula, waardoor tentoonstellingen goed zichtbaar zijn. Het Bèta-cluster heeft een dakterras dat ook ingezet kan worden voor buitenonderwijs. Het talen-cluster is direct verbonden met de mediatheek/open leercentrum, dat vormgegeven als een glazen box een heuse eyecatcher is.